سیب زمینی و پرتقال و آمار دروغ و مظلوم نمایی، دست‌بند سبز و کف و سوت و خاتمی، ۷۰ هزاری و شعار و کرباسچی …
رای دادن به چه قیمت؟ رای گرفتن به چه قیمت؟ چرا این اجازه به نامزدها و اطرافیانشون داده می‌شه که با تفکرات پوپولیستی بیان و تبلیغات کنند، انتخاب بشن و حکومت کنند؟ پس مردم کجای این حکومت قرار دارند؟ چرا از وقتی که یادمون می‌آد باید بین بد و بد‌تر، مستکبر و فاسد، دروغگو و ریاکار و … یکی رُ انتخاب کنیم؟ پس حق انتخاب و آزادی، حقوق شهروندی و آسایش، رفاه و آرامش، راستی و درستی، گفتار نیک و کردار‌نیک کجاست؟ به همین زودی فراموش کردیم تمام ارزش‌های انسانی رُ که برای بدست آوردنش این همه خون در جهان ریخته شد؟
اگه شعارهای انتخاباتی رو کتاب کنیم می‌تونیم منشور حقوق بشری تدوین کنیم که حکومت هخامنشی نکرد،اما بعد از انتخابات چقدر راحت همه شعارها فراموش و ظلمی در حق مردم می‌شه که نظیرش کمه.
پ ن: در این اندیشه هستم که نکنه مردم در حکومت هخامنشی هم شعارهای قشنگ داریوش گریبانگیرشون بود….
OremX 